کمبود آهن در زنان: علائم و درمان 1403

کمبود آهن در زنان: علائم و درمان 1403

دائما خسته، بی حال و احساس خاکستری هستید؟ بسیاری از زنان آن را به یک زندگی پرمشغله می گویند، اما ممکن است به دلیل کمبود آهن باشد. ممکن است به تزریق آهن نیاز داشته باشید.

آزمایش سریع و راحت: نمونه خون شما را می توان در خانه، مطب یا کلینیک ما گرفته و نتایج آن ظرف 24 ساعت در دسترس است. اگر سطح فریتین شما کمتر از 30 باشد، می‌توانیم یک تزریق آهن سفارشی برای اصلاح این مشکل و همچنین رفع کمبودهای دیگر مانند ویتامین D یا B12 طراحی کنیم.

آشنایی با کمبود آهن

کمبود آهن، که می تواند منجر به کم خونی فقر آهن (IDA) شود ، میلیون ها نفر را در سراسر جهان، به ویژه زنان، تحت تاثیر قرار می دهد. در بریتانیا، 8 درصد از زنان دچار کمبود آهن هستند که 1 درصد به شدت دچار کمبود آهن هستند.

با وجود علائم، آزمایش خون مهم برای فریتین اغلب توسط پزشکان درخواست نمی شود. حتی سطوح فریتین در محدوده نرمال پایین (30-80) می تواند علائم ایجاد کند.

تاثیر بر کیفیت زندگی

کمبود آهن می تواند کیفیت زندگی را به شدت کاهش دهد و علائمی مانند نازک شدن موها، خلق و خوی ضعیف/افسردگی و انرژی کم را ایجاد کند. این وبلاگ به بررسی این علائم، علل، بررسی های لازم و گزینه های درمانی می پردازد.

علل کمبود آهن:

1. از دست دادن خون قاعدگی: زنان به دلیل از دست دادن خون قاعدگی بیشتر در معرض خطر ابتلا به کم خونی فقر آهن هستند. خونریزی شدید قاعدگی می تواند ذخایر آهن را به مرور زمان تخلیه کند.
2. بارداری: نیاز به آهن در دوران بارداری برای حمایت از رشد جنین و جفت به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. اگر مصرف رژیم غذایی این نیازهای افزایش یافته را برآورده نکند، کم خونی فقر آهن می تواند ایجاد شود.
3. رژیم غذایی نامناسب: مصرف ناکافی غذاهای غنی از آهن مانند گوشت قرمز، مرغ، ماهی، عدس، لوبیا و سبزیجات سبز رنگ می تواند منجر به کمبود آهن شود.
4. اختلالات گوارشی: شرایطی مانند بیماری سلیاک، بیماری التهابی روده (IBD) و خونریزی گوارشی می تواند جذب آهن را مختل کند و منجر به کمبود آهن شود.
5. از دست دادن خون: هر شکلی از از دست دادن خون مزمن، مانند زخم، پولیپ، یا اهدای مکرر خون، می تواند منجر به کمبود آهن شود که منجر به کم خونی فقر آهن در زنان می شود.

علائم کمبود آهن:

1. خستگی: مشخصه کم خونی فقر آهن، خستگی مداوم به دلیل کاهش اکسیژن رسانی به بافت ها است.
2. تحریک پذیری و نوسانات خلقی: تغییرات در سطوح انتقال دهنده های عصبی به دلیل کمبود آهن می تواند بر تنظیم خلق و خوی تأثیر بگذارد و منجر به افزایش تحریک پذیری، نوسانات خلقی و بی ثباتی عاطفی شود.
3. افسردگی: تحقیقات ارتباط بین کمبود آهن و افسردگی را نشان می دهد. سطوح پایین آهن ممکن است عملکرد نواحی مغز که در تنظیم خلق و خوی دخیل هستند را مختل کند و خطر علائم افسردگی را افزایش دهد.
4. اضطراب: کمبود آهن ممکن است علائم اضطراب را تشدید کند یا به ایجاد اختلالات اضطرابی کمک کند. تغییرات در سطوح انتقال دهنده های عصبی و تغییر عملکرد مغز مرتبط با کمبود آهن می تواند به احساس اضطراب و عصبی بودن کمک کند.
5. تمرکز ضعیف و عملکرد شناختی: کمبود آهن می تواند عملکرد شناختی، توجه و حافظه را مختل کند. مشکل در تمرکز و مه شناختی ممکن است به احساس ناامیدی، استرس و کاهش رفاه کلی کمک کند.
6. ضعف: زنان مبتلا به IDA ممکن است ضعف را تجربه کنند، به ویژه در هنگام فعالیت بدنی.
7. رنگ پریدگی پوست و بستر ناخن: کاهش سطح هموگلوبین می تواند منجر به رنگ پریدگی پوست و بستر ناخن شود.
8. تنگی نفس: اکسیژن رسانی ناکافی به بافت ها می تواند منجر به تنگی نفس، به ویژه در حین فعالیت شود.
9. سردرد و سرگیجه: برخی از زنان ممکن است به دلیل اکسیژن رسانی ناکافی مغز دچار سردرد، سرگیجه یا سبکی سر شوند.
10. مشکلات مربوط به مو از جمله:
    1. افزایش ریزش مو: زنان مبتلا به کمبود آهن ممکن است متوجه ریزش بیش از حد مو شوند که اغلب با ریزش بیشتر مو در هنگام برس زدن، شستشو یا حالت دادن مشخص می شود.
    2. نازک شدن موها: کمبود آهن می تواند به نازک شدن کلی مو منجر شود و پوست سر را بیشتر نمایان کند.
    3. موهای شکننده: موها ممکن است در افراد مبتلا به کمبود آهن خشک، شکننده و مستعد شکستن شوند.
    4. کند شدن رشد مو: کمبود آهن می تواند چرخه رشد مو را به تأخیر بیندازد و در نتیجه رشد مو کندتر و در دستیابی به طول موی مورد نظر مشکل ایجاد کند.
    5. تغییر در بافت مو: برخی از زنان ممکن است تغییراتی را در بافت مو، مانند افزایش وز یا از دست دادن درخشندگی، به دلیل کمبود آهن تجربه کنند.

نحوه تشخیص کمبود آهن:

برای بررسی کمبود آهن، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی معمولاً از ترکیبی از آزمایش های خون استفاده می کنند که اطلاعاتی در مورد جنبه های مختلف متابولیسم آهن و پارامترهای سلول های خونی ارائه می دهد. در اینجا آزمایش‌های خونی رایجی که برای ارزیابی کمبود آهن استفاده می‌شوند، آورده شده است. می توانید از پزشک عمومی خود بخواهید که این موارد را برای شما انجام دهد، یا ارائه دهندگان خصوصی مانند افکت داکترها می توانند در اولین فرصت آنها را برای شما انجام دهند.

1. شمارش کامل خون (FBC): به ویژه بررسی سطح هموگلوبین.
2. فریتین سرم: این مهم ترین آزمایشی است که باید انجام شود. سطح فریتین سرم نشان دهنده میزان آهن ذخیره شده در بدن است. سطوح پایین فریتین نشان دهنده کمبود آهن است، حتی قبل از ایجاد کم خونی.

فریتین سرم یکی از حساس ترین نشانگرها برای کمبود آهن در نظر گرفته می شود. فریتین کمتر از 30 نانوگرم در میلی لیتر، قطعی است که معمولاً برای تشخیص کمبود آهن استفاده می شود، به ویژه در غیاب التهاب یا سایر عوامل مخدوش کننده.

1. آهن سرم
2. ظرفیت کل اتصال آهن (TIBC)
3. اشباع ترانسفرین
4. عرض توزیع گلبول قرمز (RDW)

این آزمایش‌های خون اغلب با هم تفسیر می‌شوند تا ارزیابی جامعی از وضعیت آهن ارائه دهند و کمبود آهن را در مراحل مختلف، از تخلیه اولیه ذخایر آهن تا ایجاد کم‌خونی، شناسایی کنند. مهم است که با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای تفسیر مناسب نتایج آزمایش خون و مدیریت مناسب کمبود آهن مشورت کنید.

درمان کمبود آهن:

1. مکمل‌های آهن خوراکی: مکمل‌های آهن معمولاً برای پر کردن ذخایر آهن تجویز می‌شوند. مصرف این مکمل ها طبق دستور پزشک برای به حداکثر رساندن جذب و به حداقل رساندن عوارض جانبی مانند یبوست مهم است. در موارد خاص، کمبود آهن به حدی شدید است که نیاز به آهن وریدی است.
2. یکی از مسائل مربوط به مکمل آهن خوراکی عوارض جانبی است که گاهی اوقات تجربه می شود که به این معنی است که پایبندی به مکمل اغلب ضعیف است. اینها عبارتند از ناراحتی های گوارشی، یبوست، گرفتگی و درد معده، سوزش سر دل و رفلاکس اسید، طعم فلزی، لکه دار شدن دندان ها یا زبان، و مدفوع سیاه و بدبو.
3. انفوزیون آهن داخل وریدی (IV) گاهی اوقات برای پر کردن سریع ذخایر آهن در افراد مبتلا به کمبود شدید آهن یا در مواردی که مکمل آهن خوراکی بی اثر است یا غیرممکن است، تجویز می شود. این یک گزینه ارزان نیست (معمولا قیمت ها حدود 900 پوند است) اما بلافاصله سطح آهن شما را دوباره پر می کند. این نیز خطرات و عوارض جانبی دارد و باید زیر نظر مستقیم پزشک متخصص در تجویز آن انجام شود.
4. تغییرات رژیم غذایی: افزایش مصرف غذاهای غنی از آهن می تواند به پیشگیری و درمان کم خونی ناشی از فقر آهن کمک کند. گنجاندن غذاهایی مانند گوشت بدون چربی، مرغ، ماهی، لوبیا، عدس، توفو، اسفناج و غلات غنی شده در رژیم غذایی توصیه می شود.
5. مصرف ویتامین C: مصرف غذاها یا مکمل های غنی از ویتامین C در کنار غذاها یا مکمل های غنی از آهن می تواند جذب آهن را افزایش دهد.
6. رسیدگی به علل زمینه‌ای: درمان بیماری‌های زمینه‌ای که به کمبود آهن کمک می‌کنند، مانند اختلالات گوارشی یا اختلالات قاعدگی، برای مدیریت طولانی‌مدت بسیار مهم است.
7. انتقال خون: در موارد شدید کم خونی فقر آهن، به ویژه هنگامی که با علائم یا عوارض قابل توجهی همراه باشد، ممکن است برای افزایش سریع سطح هموگلوبین، تزریق خون ضروری باشد.

کمبود آهن یک بیماری شایع است که به طور قابل توجهی بر سلامت و کیفیت زندگی زنان تأثیر می گذارد. شناخت علل، علائم و گزینه های درمانی برای مدیریت موثر و پیشگیری از عوارض ضروری است. از طریق ترکیبی از اصلاحات رژیم غذایی، مکمل‌های آهن و رسیدگی به عوامل زمینه‌ای، زنان می‌توانند بر کم خونی فقر آهن غلبه کنند و سلامتی مطلوب را به دست آورند. غربالگری منظم و مدیریت پیشگیرانه برای اطمینان از رفاه زنان در معرض خطر یا تحت تأثیر این بیماری کلیدی است.

این مقاله توسط وبسایت جلفا شاپ بصورت تخصصی ترجمه و ارائه شده منتظر نظرات شما هستیم.